“Wanneer is het tijd om hulp te zoeken én vooral welke hulp zoek je dan… dat mijn bevalling traumatisch was wist ik eigenlijk direct al. Op papier misschien niet, maar o wat was ik mijzelf kwijt tijdens die bevalling. Erover vertellen kon ik alleen in tranen maar ach dat hoort er toch bij… en de heftigheid nam ook wel weer af want ja, er komt als nieuwe moeder zoveel op je af, je gaat gewoon door.
Dat ging ook prima maar toch waren er direct al kleine dingen, onzekerheid, die ik niet kende, weinig energie. Maar ja ook dat hoort er een beetje bij toch, dacht ik. Totdat er angstklachten kwamen die zich heel langzaam opbouwden tot het moment dat ik echt thuis kwam te zitten. Ik wist direct, ik moet nog iets met mijn bevalling .Die bevalling was inmiddels vijf jaar geleden. Uiteindelijk heeft het nog anderhalf jaar geduurd voor ik bij de juiste zorg tercht kwam, Erna kwam op mijn pad!
Het contact met Erna was direct fijn, wat een lieve vrouw. Haar vragen zorgeden ervoor dat ik op een hele veilige manier contact kon maken met had ik had gemist zonder het te moeten herbeleven. Er was veel rust in het gesprek en juist in de stiltes kwam het herstel. Of zoals Erna zo mooi zegt, ik mocht mijn moederprogramma afdraaien. Na het gesprek kwam er een rust over mij heen. Op haar aanraden had ik niet teveel gepland op die dag en kon ik ook echt mijn herstel lekker laten doorwerken. De contactmomenten daarna waren heel fijn. Ik heb vaak gedacht: ‘Had ik hier maar eerder van geweten.’
Mocht je op deze site terecht zijn gekomen en je twijfelt, doe het! Trauma herken je zelf vaak niet. Ik het dit hersteltraject als een cadeau ervaren voor mijzelf, maar ook in het contact met mijn zoontje.
Erna, nogmaals bedankt!!”

“Ik heb het contact met Erna als erg prettig ervaren. Ze is open, eerlijk en geeft je de kans en tijd om zelf op zoek te gaan naar antwoorden, hierbij krijg je wel de begeleiding die je op dat moment nodig bent. Ik keek op een vervelende manier terug op mijn bevalling en vond het erg spannend om eraan te denken, of om het nogmaals te gaan doen. En iedereen om je heen, ook de zorg, die zegt zo van: het hoort er nou eenmaal bij. Maar hoort alles te gaan zoals het is gegaan? Moet je het allemaal maar gewoon accepteren? Als je twijfelt gewoon nog een keer doen? Nee, juist niet. Door de therapie en het erbij stilstaan heb ik geleerd wat er goed ging, maar ook wat beter kan. En hoe je hier op de juiste manier mee om kan gaan. Nu ben ik niet bang meer, vind het niet meer spannend en ga er vol voor!”