Op het station word je aangesproken door een man die er bijzonder uitziet. Je eerste gedachte is: Ik loop weg zodat ik hem niet hoef aan te kijken. Maar iets in zijn ogen zegt je dat je toch een tel stil moet staan. Verdriet? Eenzaamheid? Je besluit te luisteren. “Mag ik u wat vragen?” Je knikt en hij heeft geld nodig om in de volgende plaats terecht te komen. Je eerste gedachte heeft al een besluit genomen; natuurlijk niet, drank, roken, drugs, hij zal er wel iets slechts mee doen. Maar je gaat naar je tweede gedachte en vraagt: “Waar wilt u naar toe reizen?” De plaats die hij aangeeft past net binnen je budget van twee uur werken en je besluit de OV chipkaart van de man op te waarderen zodat hij van A naar B kan. Duizendmaal dank, vriendelijke ogen en bijna een hand zijn de dankbetuigingen. Dan zeg je nog iets: “Als u ook in de situatie bent dat u genoeg geld heeft wilt u dit ook voor een ander doen?” Hij knikt driftig “ja” en wijst je nog op zijn neef die aan de andere kant van het perron ook nog wat hulp nodig heeft. Je zegt dat je je trein moet halen en vertrekt, een blije man achterlatend.
In de auto wacht ik je op en hoor je verhaal. Ik luister, wil wat zeggen, een mening geven en luister nog een keer. Het raakt me diep dat je met je 18 jaar zo’n mooie keus maakt. Daar waar al onze antennes zouden zeggen: Doe het niet, doe jij het wel. Omdat je anders denkt dan de meeste mensen en geld maar een heel betrekkelijk middel vindt. Ik moedig je aan het verhaal ook verder te vertellen omdat je anderen inspireert.
Wat een les voor het leven van elke dag. Hoe kan ik een ander helpen, hoe leer ik goed te luisteren, hoe stel ik mijn mening bij en hoe leer ik om een ander niet in de rede te vallen. Allen maar luisteren en af en toe een open vraag te stellen. Hoe zet je je oordelen aan de kant en kijk je wat mogelijk is.
Dat geldt voor zoveel zaken in het leven, onze kijk is zo vaak hetzelfde en we denken teveel in patronen. Mensen die hun hand ophouden willen niet werken, ze zullen er wel iets slechts mee doen. Ooit aan ze gevraagd? Weggeven aan een ander geeft blijdschap bij de ander en dus ook blijdschap bij jou. Dat kunnen spullen zijn, geld maar ook het simpele vriendelijke woord. Het jonge meisje bij de supermarkt wat heel vriendelijk alle karretjes schoonmaakt. Even aanspreken hoe goed en vriendelijk ze dat doet en haar dag, en die van jou, kan niet meer stuk.
Anders denken, probeer het eens …
